Toen Sake en ik in 1976 gingen samenwonen nam ik mijn dwergpoedel mee. Al snel kwam er een Duitse Dog bij. Dwergpoedel met Duitse Dog bleek niet de beste combinatie als het om spelen gaat. We gingen op zoek naar een andere 'grote' hond. De keus was vrij snel gemaakt. De Ierse Wolfshond moest het worden en de eerste Ier deed zijn intrede.

De fokker van deze Ier, Ruud van Grieken, vond het ras niet helemaal bij ons passen. De Deerhound leek hem een beter type voor ons. Wij hadden 'nog' niets met dit ras! Dus, al snel kwam er een tweede Ier. Met beide Ierse Wolfshonden showden we fanatiek en leerden zo de Deerhound kennen. Ierse Wolfshonden zitten namelijk op show altijd bij de Deerhounds. De vonk sloeg over, we raakten verliefd op de Deerhound.

Er kwamen een aantal Deerhoundreuen. Fokken kwam niet in ons op! Ook niet toen we 31 maart 1981 onze kennelnaam 'Of Bellanagare' geregistreerd kregen. Dat was uitsluitend vanuit praktisch oogpunt geregeld. De hondenbelasting voor een kennel was namelijk goedkoper. Op een gegeven moment wilden we nog een Deerhound aanschaffen en bleek die aanschaf met een contract te gaan. Daar voelden we destijds niets voor. We besloten onze Deerhounds in het vervolg zelf wel te fokken en vonden een geschikte Deerhoundteef, Angie of Kilmartin. Zo startte onze Deerhoundfokkerij. Op 11 april 1984 werd ons eerste nestje geboren. In een periode van 14 jaren werden er 16 nesten geboren.

Uit ieder nest hielden we steevast twee pups aan, een reu en een teef. Deze werden geshowd en eventueel in de fokkerij gebruikt. We hebben honden geëxporteerd naar Schotland, Duitsland, Frankrijk, België, Denemarken, Finland, Amerika en Polen. Op de wereldtentoonstelling in Denemarken wilden Amerikanen onze Buchanan kopen maar dat zagen wij helemaal niet zitten.

Buchanan ging één jaar in Amerika logeren. Hij heeft daar 5 teven gedekt en werd Amerikaans Kampioen en Stud Dog of the year 1991. Buchanan heeft in één jaar de meeste kampioens-honden voortgebracht. Ook werd een teefje, die we naar Amerika verkochten, twee jaar achter elkaar Best Coursing Dog of the Year. Dat was Ch. Vale Vue's Gelin of Bellanagare F.Ch. & S.C. Zij schreef daarmee Amerikaanse geschiedenis aangezien dit nog niet voorgekomen was. Helaas kreeg zij geen nakomelingen.

Op een gegeven moment kregen andere zaken voorrang. Er werd een eigen bedrijf gestart en verbouwden we eigenhandig onze boerderij. Het showen werd minder. Langzamerhand stopten we ook met het fokken van Deerhounds. 22 augustus 1998 werd ons laatste Deerhoundnestje geboren.

Sinds 1987 hebben we er Duitse Herders bij waarmee ik in de africhting train. Wat een leuke bezigheid is IPO! Op dit moment hebben we nog steeds Duitse Herders. Onze oudste Herder Buck heeft IPO III. Met de jongste was ik volop aan het trainen, hij heeft IPO I, maar ik moest helaas vanwege een hernia stoppen.

Toen onze dwergpoedel op 18 jarige leeftijd stierf kochten we een Jack Russell teefje. Met haar fokten we een aantal nesten en hielden daar ook weer een teefje uit aan. Zij kreeg één nestje en haar dochter Aphra kwam weer bij ons wonen, Aphra is in 2010 op 16 jarige leeftijd overleden.

In 2000 kochten we, van Connie Fernhout, onze eerste Australische Terrier. De bedoeling was om met dit teefje een nestje te fokken. Dat heeft niet zo mogen zijn, ze is gesteriliseerd.

In 2005 stierf ons laatste Jack Russelmeisje van ouderdom. Weer belde ik Connie, Kennel van het Wachthuis, voor een tweede Australische Terriër. Connie vertelde te willen stoppen met het fokken van Aussies en bood me haar honden, ter overname, aan. Daar heb ik niet lang over nagedacht. In november 2005 haalden we hen naar Makkinga.

Bij onze honden hebben we altijd poezen gehad. Dat gaat prima samen. Op dit moment hebben we  vijf Maine Coons en twee Heilige Birmanen. De Maine Coons en Birmanen zijn fantastisch! Wat een karakters en een uitstraling, geweldig! Ik zou wel een boek kunnen schrijven over de leuke, maar ook minder leuke gebeurtenissen van onze honden en katten. Om het huis leven ook nog diverse andere dieren waaronder een paard, een aantal pauwen, kippen, parelhoenders en niet te vergeten de vissen in de vijver.

Door de jaren heen hebben we heel veel mensen ontmoet in binnen- en buitenland. Daar hebben we echte vrienden uit overgehouden. Die vrienden wil ik hierbij heel hartelijk bedanken voor hun liefde en steun in het verleden, heden en ongetwijfeld in de toekomst.

Jellie.